Assessment schema

Το πρόγραμμα MAS έχει ξεχωριστά χαρακτηριστικά καινοτομίας και πρωτοτυπίας που σχετίζονται με την ανάπτυξη καινοτόμων εννοιών, προσεγγίσεων και λύσεων που χρησιμεύουν ως βάση για αποτελεσματικές συμπράξεις μουσείων-σχολείων του 21ου αιώνα.

Μια από τις πρόνοιες του MAS, είναι ο εντοπισμός εργαλείων και μεθοδολογιών για την αξιολόγηση του αντίκτυπου των συνεργασιών που αναπτύχθηκαν κατά τη διάρκεια του έργου. Αυτό θα μπορούσε να περιλαμβάνει την εξέταση και την εφαρμογή του σχήματος MPAZ (Ζώνες αξιολόγησης απόδοσης Πολυγραμματισμών) (Savva, 2016a). Για να εκτιμηθεί ο τρόπος με τον οποίο κάθε μαθητής πληροί τα κριτήρια σε κάθε μία από τις Γνωστικές Διαδικασίες στο Μοντέλο Μάθησης βάσει Σχεδιασμού και να καθορίσει το επίπεδο απόδοσής τους, το εργαλείο αυτό που αναπτύχθηκε από την Savva (2016), ενσωματώνει τα ακόλουθα συστήματα διαμορφωτικής αξιολόγησης:

Ένα σχήμα Αξιολόγησης, που προέρχεται από τα «κριτήρια μάθησης βάσει σχεδιασμού για τη εκτίμηση της εκμάθησης» (Kalantzis and Cope et al., 2005, σελ. 95-97). Σύμφωνα με τους Cope και Kalantzis, το σχήμα αξιολόγησης χρησιμοποιεί ένα φύλλο βαθμολόγησης των εκπαιδευτικών (TLS). Οι Cope και Kalantzis ισχυρίζονται ότι το TRS επιτρέπει την παρακολούθηση της απόδοσης των μαθητών σε κάθε διαδικασία γνώσης.

Το μοντέλο των τεσσάρων πηγών που προσαρμόστηκε από τους Luke και Freebody (1990), περιλαμβάνει τη λειτουργική διάσταση, τη διάσταση δημιουργίας νοήματος, την κριτική διάσταση και τη μετασχηματίζουσα διάσταση. Αυτές οι διαστάσεις αντιστοιχούν αντίστοιχα σε καθεμία από τις διαδικασίες γνώσης στο Σχήμα Αξιολόγησης από τους Cope και Kalantzis και αντανακλούν από κοινού μια ζώνη δεξιοτήτων πολυγραμματισμών.

Η Kalantzis και ο Cope (2005) υποδηλώνουν ότι το TRS είναι ένα αποτελεσματικό εργαλείο για την αξιολόγηση των αλλαγών στα ρεπερτόρια εγγραμματισμού των μαθητών και αυτό επιβεβαιώθηκε σε αυτή την έρευνα, καθώς επέτρεπε την παρακολούθηση των επιδόσεων των μαθητών σε κάθε μία από τις γνωστικές διαδικασίες, δηλαδή την επίδειξη βιωματικής γνώσης, εννοιολογικής γνώσης, αναλυτικής γνώσης και εφαρμοσμένης γνώσης, καθώς και η πολυεπίπεδη εμπειρία πολυγραμματισμών των μαθητών (Πίνακας 1.1).

Πίνακας 1.1 Κριτήρια αξιολόγησης στο φύλλο βαθμολόγησης των εκπαιδευτικών (TRS) (Πηγή: Καλαντζής και Cope, 2005)

Όσον αφορά καθεμία από αυτές τις διαδικασίες, υπάρχουν τρία επίπεδα απόδοσης που καθορίζουν τον τρόπο με τον οποίο ο μαθητής μετακινείται από την ικανότητα να σκέφτεται και να ενεργεί με βοήθεια, στην ικανότητα να σκέφτεται και να ενεργεί ανεξάρτητα και, τέλος, στην ικανότητα συνεργασίας. Αυτά περιγράφονται ως: 1) υποβοηθούμενη ικανότητα, 2) αυτόνομη ικανότητα και 3) συνεργατική ικανότητα, με το πρώτο να θεωρείται το πιο δύσκολο και ανώτερο επίπεδο που πρέπει να επιτευχθεί. Το σχήμα 1 παρέχει μια περιγραφή καθενός από αυτά τα επίπεδα απόδοσης.

Για να διερευνήσουμε τις τέσσερις αλληλένδετες διαστάσεις των πολυγραμματισμών και το εμφανιζόμενο επίπεδο απόδοσης, παραπέμπουμε στο έργο του Hill (2005) που πρότεινε τη χρήση ενός αναλυτικού εργαλείου που ονομάζεται Χάρτης Multiliteracies. Το εργαλείο αυτό βασίστηκε στο γνωστό Μοντέλο τεσσάρων Πηγών που προσαρμόστηκε από τους Luke και Freebody (1990) και περιλαμβάνει συγκεκριμένα: τη λειτουργική διάσταση, την διάσταση της δημιουργίας νοήματος, την κριτική διάσταση και τη μετασχηματίζουσα. Η πρόταση είναι ότι κάθε μια από αυτές τις διαστάσεις σε συνδυασμό με τις γνωστικές διαδικασίες, αντανακλούν μια ζώνη δεξιότητας πολυγραμματισμών. Τα στοιχεία του MPAZ παρουσιάζονται στο σχήμα 2.

Σχήμα 2 Οι Ζώνες Αξιολόγησης Απόδοσης Πολυγραμματισμών (MPAZ) (Savva, 2016a)